سخنگوی کمیته ماده ۱۸ وابسته به شورای کلیساهای ایرانی همگام در لندن در گفتگو با کیهان لندن به بررسی دلایل افزایش مسیحیت‌ستیزی در ایران پرداخت.
انتقادات به عملکرد دولت حسن روحانی در مورد احقاق حقوق اقلیت‌های دینی در واپسین ماه‌های فعالیت دولت یازدهم که با شعار تدبیر و امید روی کار آمد بیشتر شده است.
اگر چه او وعده داده بود که شرایط اقلیت‌های مذهبی در ایران بهبود خواهد یافت اما عملکرد دولت او و همینطور افزایش فشارهای نهادهای امنیتی به خصوص بر پیروان آیین بهایی و نوکیشان مسیحی بیش از گذشته شده است.
در همین ارتباط «کشیش منصور برجی»، سخنگوی کمیته ماده ۱۸ وابسته به شورای کلیساهای ایرانی همگام در لندن به بررسی وضعیت نوکیشان مسیحی در دولت روحانی و فشار بر مسیحیان و کلیساهای فارسی زبان پرداخته است.
او با اشاره به تدوین منشور حقوق شهروندی از سوی دولت روحانی گفت: « پیش‌نویس منشور گامی مثبت، اما فاقد عزمی راسخ برای بهبود وضعیت موجود بود، حالا با گذشت زمان به نظر می‌رسد که هدف اصلی منشور فرونشاندن صدای معترضانی است که مسیر مذاکرات را با مطالبهٔ حقوق شهروندی ناهموار می‌کردند […] این منشور از همان ابتدا هم خیلی دلگرم کننده نبود و بیشتر به یک تعارف مودبانه می‌ماند تا منشور حقوق! زیرا این دو خط هیچ یک از حقوق بنیادی چون آزادی انتخاب دین، آزادی ابراز عقیده به صورت فردی یا جمعی، خصوصی یا عمومی، و حق والدین در آموزش دینی کودکان را مورد تاکید قرار نمی‌دهد».
به اعتقاد برجی یکی از علل سرکوب نوکیشان مسیحی در ایران نگرانی حکومت از رشد اقبال عمومی به مسیحیت و گسترش کلیساهای خانگی در شهرها و روستاهایی با بافت سنتی است. به گفته او در تحلیل آیت‌الله خامنه‌ای و همفکران ایشان، دلیل رویگردان شدن مردم از باروهای سنتی و قرائت حکومتی از دین، توطئه دشمنان خارجی است. آنان نمی‌توانند یا نمی‌خواهند باور کنند که این پدیده ممکن است ارتباطی هم با فساد فراگیر در نظام مالی و اقتصادی، اختلاس‌های میلیاردی، فقر و شکاف طبقاتی، ناعدالتی و برخورد دوگانه نظام قضایی با خودی‌ها و غیرخودی‌ها، وعده‌های عملی نشده و مهمتر از همه واقعیت‌هایی اجتناب‌ناپذیر دینداری در عصر مدرن داشته باشد.
او در پاسخ به این سوال که «چرا جمهوری اسلامی به مسیحیت و کلیساهای خانگی نگاه امنیتی دارد و صدا و سیما مستمر میزگردهای مختلف با محتوای ضدیت مسیحیت برپا می‌کنند و این حجم مسیحی ستیزی را ترویج می‌کند؟» عنوان کرد «نگاه امنیتی حکومت فعلی ایران به مسیحیان و کلیساهای خانگی ریشه‌های مختلفی دارد که در این گفتگو مجال کافی برای توضیح درباره آنها نیست. اما به طور خلاصه می‌توان گفت که حاکمیت ایران پایگاه قدرت خود را بر لایه‌های سنتی اجتماع استوار می‌داند و از ریزش تدریجی این پایه‌ها نگران است».
او همچنین افزود «بخشی از این رویکرد مسیحیت‌ستیزانه هم جنبه مالی دارد. بودجه‌ای کلانی که برخی نهادهای تبلیغی به بهانهٔ «کار فرهنگی و تحقیقاتی در ارتباط با ادیان و فرقه‌های انحرافی» از بودجه کشور دریافت می‌کند بالاخره باید یک طوری توجیه شود. هر چه دشمن فرضی بیشتر، خطرناک‌تر و بزرگتر باشد، بودجه دریافتی بیشتر خواهد بود».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر